اقتصاد دانش‌بنیان بیانگر اقتصادی است که در آن، تولید، توزیع و کاربرد دانش، عامل و محرک اصلی رشد اقتصادی، تولید ثروت و اشتغال در تمامی حوزه‌های صنعت خواهد بود. ازاین‌رو، اقتصاد دانش‌بنیان تنها به تعدادی از صنایع با فناوری بالا متکی نیست. بلکه در این اقتصاد تمامی صنایع به فراخور نیاز خود، از دانش استفاده می‌کنند. بنابراین درک نیازهای فناورانه صنایع و شناخت فناوری‌های کلیدی و به‌روز در سطح جهانی جهت ثبات و رشد اقتصادی ضروری است. ارزیابی مبتنی بر این شناخت می‌بایست بر اساس هدف تحقیق و سطوح مطالعه مانند سطح ملی، بخشی (صنعت) یا واحد اقتصادی (شرکت) انتخاب شود. نمونه‌ای از خروجی این نگاه به اقتصاد دانش‌بنیان رویکرد هم‌پایی است. هم‌پایی فرآیندی است که یک کشور درحال‌ توسعه فاصله خود را با کشور پیشرو در زمینه درآمد (هم‌پایی اقتصادی) و توانمندی‌های فناورانه (هم‌پایی فناورانه) کاهش می‌دهد. در این فرآیند، انباشت دانش و فناوری به‌صورت جدی در افزایش بهره‌وری تأثیر می­‌گذارد و موجب رشد دانش‌بنیان می‌شود. در این اقتصاد، ارزش اقتصادی نیازمند نوآوری و یادگیری مستمر است و توسط شاخص‌های متفاوتی از قبیل درآمد و کارایی اندازه‌گیری می‌شود. ارزیابی مبتنی بر شناخت نیازهای کلیدی فناورانه در صنایع بالغ کشور و شناسایی فناوری‌های روزآمد دنیا، می‌تواند موجب درک کاستی ­های مربوط به سیاست­ ها و خطوط راهبردی الگوی تحول صنعتی کشور شود که تأمل جدی در برنامه‌های توسعه آتی و ترسیم نقاط مطلوب حوزه ­های فعالیت‌های صنعتی کشور را از جهات مختلف به شکل بومی به دنبال خواهد داشت.